Varken Yoklar

Oysa çok da fazla bir şey istememiştim hayattan kendimce.. Biraz yaşama sevinci sadece. Durduk yere sinemaya bir bilet almak mesela ya da bir tiyatroya.. Birden bilmediğim sokakları gezmek ufak bir müzik eşliğinde.. Üzerinden defalarca geçilmiş tozlu topraklarda yürümek.. Bir akşamüstü elimde biramla kumsalda sabahlamak... 2-3 yakın arkadaş. Yoldaş denmeli belki de bilmiyorum.. Sadece biraz yaşama hevesim olsun istedim. Hayallerim yitmesin karanlıklarda. Suya yazmayayım hayallerimi beklentilerimi.. Güneşin doğuşu mutluluk getirsin mesela yıldızların ışığı da.. Çok seviyim mesela ama delicesine değil aklı başında.. En çok da dost istedim hep yanımda,anlayan,yargılamayan,yapmacık olmayan.. Ben en çok anlaşılmak istedim,en çok yazmak istedim en çok istediğim zamanlarda hiç olmadı mesela.. En çok istediğimde yoktu tek bir yaşam sevinci kırıntısı bile,tek bir dost bile ve tek bir cümle bile. Kafiyelerimi dizmek istediğimde bile yoktu birinden bile eser.. Şimdi en çok seni istediğimde en çok da sen yoksun..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Canı yandığında bambaşka bir insana dönüşüyor musunuz sizde? Kalbinizin daha katı olduğunu,bir anlık acıma duygunuzu vicdanınızı yitirdiğinizi hissediyor musunuz? Yıllarca canı yanmış bir insanın yapabileceği başka bir şey var mıdır ki sanki? En çok sevdiklerimiz tarafından terkedilip yalnız kaldığımızda güvenimiz kırılmamış mıydı zaten? Denizin ufuk noktasında bir yerlerde gibiydik adeta. Varla yok arası bir şey.. Ya da var ama yalnız,uzak.. Güven denilen bu duygu ne tuhaf bir his aslında. Her zaman pamuk ipliğine bağlı. O ipliklerden biri koptuğunda artık hiçbir şey eskisi gibi olmuyor. Kırıldığıyla kalıyor insan.. Elinden bir şey de gelmiyor. Her şeyin bittiğini sanıyor ama yine sabah oluyor ertesi gün yine güneş doğuyor.. Her şey devam ediyor. Sadece geriden yetişmeye çalışan işte bu acı içindeki insanlar oluyor. Ya da belkide hayat bunlar olmadan yaşanması mümkün olmayan bir süreç.. O kazık en az birkez yenilecek,varoluşsal sancılar çekilecek,terkedilecek ve ihanete uğrayacaktık a...
Devamı
Kabul etmesem de çoğu zaman çok şey bekliyordum hayatın kendisinden. Herkesin aksine bunun bir hata olduğunu biliyorum. Uzun süre önce sürekli Tanrı'ya bir şeyler için yalvarmayı bırakmıştım zaten. Yaşam mücadelesi içindeki her varlığa yardım eli uzatmadığı gün hem de. En çok da bu yüzden kızıyorum kendime,beklentilerime ve de mükemmeliyetçi tavrıma. İnsan olduğumu unutup aşkın bir varlıkmışım gibi davranıyorum kendime de çoğu zaman. Sanki her şeyin en doğrusunu yapmak zorundaymışım gibi. Yapamadığım kesindi. Sorun yalnızca iç hesaplarımda,kafamdaydı.
Devamı
Yazmaktan kaçmanın anlamı büyük bende. Bu bir nevi kendi düşüncelerimden kaçışım. Boğulacağımı düşündüğümden belki de.. Düşünceler içerisine girdiğimde karlar yağmurlar yerine küller yağıyor başımdan aşağı.. Aslında kaçamıyoruz dimi? Ne büyük çelişki. Çaresiz kalmak böyle bir şey belki de gitgeller içerisinde yaşamak. Kurtutulamamak kurtulacağını sanarak.. Mutluluk beklerken kendini mutsuz etmek ve fazlası..
Devamı